۷ | قدمتان روی چشم

خودم رو لابه‌لای عکس هایی که در اینجاست غرق کرده‌ام. انگار که فرهنگ و مردم ایران را با همه تناقض‌ها و اعتقادات عجیب‌شان، عریان، آنگونه که هست در مقابل تو به نمایش گذاشته باشند. گاهی به بعضی از تصاویر خیره می‌مانم ، مغزم هنگ می‌کند، نمی دانم باید خوشحال باشم یا ناراحت، نمی دانم برای آن جان‌باز که پا ندارد غصه بخورم و یا به خنده آن جوانان در کلاس بخندم! نمی دانم چرا انچه داخل خانه مان می گذرد با آنچه در بیرون‌ از خانه‌هایمان اتفاق می افتد این‌قدر متضاد است. مغزم توان درک این همه تناقض را ندارد، نمی فهمد.

پ.ن: اینجا را از بلاگ حقوقدان پاریسی پیدا کردم.

پ.ن: این سایت مربوط به کتابی با عنوان Marcher sur mes yeux( قدمتان روی چشم) است. حقوقدان پاریسی توضیحی مختصر در مورد این کتاب داده است.